Çocukların özgüvenlerini,
duygularını, sosyal ilişkilerini göstermeleri için etkili bir yol yeterlilik ve
diğer gizli kişilikleri ve bu açıkça nasıl gösterir çizim çocuk sorunlarını
belirleme ve bulma konusunda önemli bir rol oynar. Çizim yapmak, çocukların
yaşamında terapötik bir işleve de sahiptir (Edwars, 2016).
Goodenough Harris Çizim Testi
(GHDT), Draw-A-Person testi (DAP), Ev-Ağaç Kişi (SDP) testi, Kinetik Aile
Çizimi tekniği (KAÇ), Kinetik Okulu Çizim tekniği (KOÇ) vb.leri olmak üzere resim
çizimleri ile ilgili pek çok test vardır. Bunlarla ilgili özet bilgiler aşağıda
verilmiştir (www.minddisorders.com/Del-Fi/Figure-drawings.html#ixzz5yjMXUfmg):
Goodenough tarafından 1926'da
geliştirilen Draw-A-Man Testi ilk resmi şekil çizme testidir. Çocuğun çizim
kalitesine yansıyan bilişsel ve entelektüel yeteneklerini tahmin etmek için
kullanıldı. Test daha sonra 1963'te Harris tarafından Goodenough Harris Çizim
Testi (GHDT) olarak revize edildi, bu da detaylı bir puanlama sistemi
içeriyordu ve erkeklerin, kadınların ve kişisel çizimlerin çizilmesine olanak
sağladı. Puanlama sistemi öncelikle çocuğun bilişsel olarak olgunlaşma şeklini
yansıtıyordu. GHTD, üç ila 17 yaş arasındaki çocuklar için uygundur, ancak üç
ila 10 yaş arası çocuklar için en faydalı olduğu bulunmuştur.
Draw-A-Person testi (DAP),
Machover tarafından 1948'de geliştirilmiştir ve çizimlerin teste katılanların
kaygılarını, dürtülerini, özgüvenini ve kişiliğini nasıl yansıttığına
odaklanarak, figür çizimlerini daha yansıtıcı bir şekilde kullanmıştır. Bu
testte, çocuklardan önce bir kişinin resmini çizmeleri istenir. Daha sonra, ilk
çekilişin karşısındaki cinsiyetten birinin resmini çizmeleri istenir. Bazen
çocuklardan ayrıca kendinden ve / veya aile üyelerinden bir resim çizmeleri
istenir. Sonra, kendileri ve çizimleri hakkında bir dizi soru soruldu. Bu
sorular, çizimlerdeki insanların ruh halleri, tutkuları ve iyi ve kötü
nitelikleri ile ilgili olabilir. DAP'taki resimler ve sorular çocuğun
kaygıları, dürtüleri hakkında bilgi vermek içindir. ve genel kişilik. DAP,
günümüzde en sık kullanılan şekil çizme testidir. Yetişkinlere uygun bir
skorlama sistemi 1993 yılında Mitchel, Trent ve McArthur tarafından
geliştirilmiştir.
Ev-Ağaç Kişi (SDP) testi 1948
yılında Buck tarafından oluşturulan, bir ev, bir ağaç ve bir kişi çizmek için
deney taker gerektiren bir benlik algısı ve tutumlarını bir ölçü sağlar. Evin
resminin , çocuğun ailesine karşı olan duygularını çağrıştırması gerekiyor .
Ağacın görüntüsünün, güç veya zayıflık duyguları uyandırması gerekiyordu.
Kişinin resmi, diğer şekil çizme testlerinde olduğu gibi, çocuğun benlik
kavramı ile ilgili bilgileri ortaya çıkarır. HTP, çoğunlukla çocuklara ve
ergenlere verilse de, üç yaşın üzerindeki herkes için uygundur.
1970 yılında Burns ve Kaufman
tarafından geliştirilen Kinetik Aile Çizimi tekniği (KFD), teste katılanların
tüm ailesinin bir resmini çizmesini gerektirir. Çocuklardan kendileri de dahil
olmak üzere ailelerinin bir resmini çizmeleri istenir. Bu resim, çocuğun
ailesine ve genel aile dinamiğine karşı tutumlarını ortaya çıkarmak içindir
Kinetik Okulu Çizim
Tekniği
Kinetik Okulu Çizim tekniği (KOÇ)
1974 yılında Prout ve Phillips tarafından geliştirilmiştir. Çocuğun kendisinin,
bir öğretmenin ve bir veya daha fazla sınıf arkadaşının resmini çizmesini
gerektirir. Bu resim, çocuğun okuldaki insanlara ve okul ortamındaki işleyişine
karşı tutumlarını ortaya koymak içindir. KOÇ öğrencinin okul ve sınıfta kendine
dönük algıları, diğer öğrencilerle ilişki ve etkileşimleri, akran ilişkileri ve
hatta akran zorbalığı, okula ilişkin tutumları okul etkinlikleri hakkındaki
görüşleri, öğretmenlerle olan ilişkileri olmak üzere pek çok bilgi verebilir. Öğrencinin
okul algısını tanımlayan bir teknik olarak kullanılabilir. KOÇ, 5- 13 yaş
aralığında etkili sonuçlar verebilir. Çizim için boş kağıt, kalem ve renkli
kalemler kullanılmalıdır. Çizme aşaması 20 dk sürebilir.
Kinetik Okulu Çizim
Tekniği Yönergesi
“Bir okul resmi çiz. Kendini öğretmenini ve bir veya birkaç arkadaşınız
çiz. Herkese bir şeyler yaptır. Kendini, öğretmenlerini, bir veya iki
arkadaşını çizmeyi ve herkese bir şeyler yaptırmayı unutma” (Muro ve Diğerleri, 2016, s.229)
Çizim bitiminde sorulacak sorular
ile öğrenci ile çizim üzerinde konuşulur. Sorular çizilenlerin anlatılmasını
isteyen resmin geneli hakkında olabileceği gibi her bir şekil ile ilgili de
olabilir. Sorular şöyle olabilir:
En temel soru: Bana bu resmi anlatır mısın?
1. Bu resimdeki her kişiyi tanımlayabilir misin?
2. Neredeler?
3. Ne yapıyorlar? Yaptıkları eğlenceli mi?
4. Bu okulun / sınıfın en çok hoşuna giden yanları neler?
5. Bu okulun ya da sınıfın hoşlanmadığın yanları neler?
6. Bu okulda ya da sınıfta neleri değiştirmek isterdi?
7. Buradakilerin (okuldaki / sınıftakilerin) birbirleri ile
arası nasıl?
8. Bu okulda/sınıfta en iyi / en az kiminle anlaşırsın?
9. Bu resimdekiler gelecekte neler yapmayı planlıyor?
10. Bu çalışmayı yapanlar neler hissediyor?
Bu soruların yanında daha derinlikli projektif sorular da
sorulabilir. Blâck's’e göre bu soruların bazıları şöyle olabilir (Zians, 1997):
Bu okulda bir şeyden kurtulmak isteseydin bu ne olurdu?
Bu okulda yaptığınız en iyi şey nedir?
Bu okulda hangi sorunları yaşıyorsun?
Bu okulda en çok sevdiğin şey nedir?
KOÇ yorumu öğrenci ile ilgili
gözlemler ve diğer bireyi tanıma tekniklerinden elde edilen bilgilerle
bütünleştirilerek yorumlanmalıdır. KOÇ
yorumlanırken şekiller, renkler, figür karekteristikleri, kağıdın kullanılan
konumu, sınırlar, mesafeler üzerine yoğunlaşılmalıdır. Okulun içinde mi yoksa dışında mı çizim
yapıldı. İçimde insan figürü sayısı, öğretmen veya arkadaş olup olmaması,
yapılan etkinlik, etkinliğe çizimi yapan öğrencinin kendisini dahil edip
etmemesi durumları üzerinde değerlendirme yapmaya değerdir. Okul, sınıf, öğretmen, arkadaş veya yapılan
etkinlikte etkinliği yapanlar ile çizimi yapan öğrenci arasındaki mesafe ve
hatta araya çizilen figürler önemsenmelidir.
Kaynaklar
1. Edwards, B. (2016). Analysis and Interpretation of
Children’s Drawings (Research Project).
http://premisrecerca.uvic.cat/sites/default/files/webform/tr_finished_finished_finished_finished_uvic.pdf
, (Erişim:06.09.2019).
2. Groth-Marnat, Gary. Handbook of Psychological Assessment
3rd edition. New York: John Wiley and Sons, 1997.
3. Kline, Paul. The Handbook of Psychological Testing. New
York: Routledge, 1999.
4. Krieger, A,I. (2014). Kinetic Family Drawing Comparisons
of Students who are Deaf with Signing Parentsand Students who are Deaf with
Non-signing Parents. Master of Art in Art Therapyin the Herron School of Art
and Design Indiana University.
5. Muro, J. Ve Diğerleri (2016). İlk ve Ortaöğretim
Kurumlarında Rehberlik ve Danışma: Uygulamalı Yaklaşım. Eğitim Yayınevi.
6. Vass, Z. (2012). A psychological interpretation of
drawings and paintings. The SSCA Method: A Systems Analysis Approach. Budapest:
Alexandra.
7. Vass, Z. (2012). A psychological interpretation of
drawings and paintings. The SSCA Method: A Systems Analysis Approach. Budapest:
Alexandra.
8. Zians, A. W. (1997). A Qualıtatıve Analysıs Of How
Experts Use And Interpret
Tee Kınetıc Sckool Drawıng Teceınıque. A
thesis siihnitted in conformity with the requireaients
for the deqree of master of arts Del-nt of Etiman
Developnent and Applied Psychology
Ontario ïnstitute for Studies in Education of the University
of Toronto. (https://tspace.library.utoronto.ca/bitstream/1807/15107/1/MQ51570.pdf
(Erişim: 06.09.2019)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder